Erysipelas / wondroos / belroos

’s Nachts word ik rillend wakker. Ik ben erg ziek, heb koorts en moet bij herhaling overgeven. Overdag blijft dit patroon bestaan. Voor eten en drinken ben ik te ziek. Ook de volgende nacht is erg naar, vooral de koude rillingen maken dat ik mij erg ziek voel en slecht kan slapen. Overdag gaat mijn linker been pijn doen, ik bekijk het in detail maar er is niets te zien. We concluderen dat het waarschijnlijk griep is.

Na nog een akelige nacht word ik ’s morgens wakker met een dik, rood glanzend linker onderbeen. Voor mij is dan duidelijk dat ik erysipelas heb, wondroos.

Via de huisartsenpost ga ik naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis. Daar wordt besloten dat een infuus met antibiotica de snelste kans op een goed herstel geeft. Ziekenhuisopname is hiervoor noodzakelijk.

Ondanks antibiotica breiden de ontstekingsverschijnselen zich in de eerste uren na de opname snel en spectaculair uit. Ze bestrijken uiteindelijk het linker been over de gehele lengte van de lies tot en met de voet.

Ik lig de hele dag in bed met de benen boven horizontaal. Alleen voor toiletbezoek kom ik uit bed. Dat is een probleem omdat het been veel pijn doet zodra het naar beneden hangt. Lopen is vrijwel niet mogelijk omdat gewicht dragen extreem pijnlijk is.

In de loop van de volgende twee dagen treedt een voorspoedig herstel op. Belasten blijft nog erg pijnlijk. Twee dagen na de opname kan ik de medicatie in tabletvorm innemen en kan ik thuis verder herstellen.

De huid vertoont dan grote blaren waar voorzichtig mee omgegaan moet worden, ze kunnen immers gemakkelijk stuk gaan. Gelukkig gebeurt dat niet en blijft het been dicht.

Ook thuis zit ik met het been hoog. Wel begin ik al snel met regelmatig opstaan en een stukje te lopen. Ook tijdens het zitten is het van belang de voet en het been regelmatig te bewegen en te oefenen.

Tijdens staan loopt het onderbeen snel op. Steunkousen dragen is dan nog niet mogelijk vanwege de kwetsbaarheid van de huid. Zwachtelen met korterek zwachtels is dan een goede mogelijkheid maar ook niet-rekbare klittenband verbanden van bijvoorbeeld Farrowwrap, Solaris en CircAid zijn effectieve alternatieven die veelal door de patiënt zelf aan te brengen zijn.

Manuele lymfdrainage toegepast door de oedeemfysiotherapeut kan het herstel bevorderen.

Lopen en fietsen kunnen geleidelijk uitgebouwd worden. Met werken moeten we voorzichtig zijn. Staan is immers sterk belastend en ook tijdens zitten komt er veel druk op het onderbeen.

Pas als het oedeem weg is en de huid geheel hersteld kan overwogen worden steunkousen te dragen. Het is van belang goed de maat te nemen, het kan namelijk zijn dat het been toch wat dikker is gebleven.

De oedeemfysiotherapeut kan de omvang van het been wellicht terug brengen tot de omvang die het voordien had.

Met een goede behandeling en begeleiding kunnen de omstandigheden zo gunstig mogelijk worden gemaakt waardoor een nieuwe infectie minder kans krijgt.